Nadine Callebaut

Het werk is een poging ‘tijd’ een fysieke vorm te geven.

Ik bouw een ruimte (onderlaag/grisaille) die ik betyp met data, dag na dag, jaar na jaar, steeds verder weg.

​

De (in olieverf-glacis) figuren zijn beweegloos, gestold. Het zijn restanten van herinneringen, wazig en sfumato geschilderd(= lijnen & omtrekken vervagen, schaduwen vermengen zich met licht).

​

Het werk wil een dualiteit benadrukken. Enerzijds, de wetenschappelijke benadering a.d.h. van data, anderzijds ‘de essentie’ van tijd, zonder vaste vorm, onzuiver, flou. Een tegenstelling die tijdelijkheid en oneindigheid samenvat in een enkel beeld.

Tegenover die gefragmenteerdheid staat een nieuw evenwicht : herinneringen van/aan personen die proberen te komen tot een éénheid ; tussen zichzelf en hun toegekende tijdslijn.

De figuren proberen te tonen hoe tijd omgaat met vergankelijkheid.

Het werk streeft naar een rustpunt.